Hurra już piątek

Piątek nadszedł niespodziewanie szybko. Nikt go jeszcze nie chciał i każdemu marzyło się jeszcze kilka godzin snu. Nestety budzik był nieubłagany. yyy to znaczy Złośnica była nieubłagana i skutecznie sciągała z łóżek biesiadników dnia poprzedniego. Śniadanie obiecał nam Urwi. Jak obiecał tak zrobił. Nawet smaczne to było zaprzeczyć nie można. Chwilę później siedząc w hali odlotów Złośnica już wiedziała przed oczami duszy swojej zmrożony kufel wypełniony ożywczym ceiderem. Niestety zanim dane jej było rozkoszować się tym pysznym trunkiem, musiała odbyć długą i jakże bolesną podróż samolotem (ojjj głowa bolała ojj ) , niezwykle sympatyczną rozmowę pana S z personelem pokładowym (brawo panie S ) , wnikliwe zwiedzanie lotniskowej toalety ( spokojnie można nadać pannie J pseudonim Niunia Eksploratorka ) . Następnie po krótkiej i radosnej przejażdżce autobusem linii 100 udało się dotrzeć do centrum. Szybkie zwiedzanie okolicy i wreszcie można było uzupełnić brakujące płyny. Towarzystwo rozsiadło się wygodnie w ciemnym, cichym i przytulnym pubie. Bardzo wygodnie się rozsiadło. Zbyt wygodnie. Ich wygodnictwo zaskutkowało koniecznością biegu przez miasto w poszukiwaniu właściwego autobusu. Z do tej pory nie może zrozumieć jak udało im się zdążyć na autobus, który "5 minut wcześniej odjechał". Wszystko to jednak zasługa pana S i jego zdolności odnajdywania właściwej drogi. (brawo) . Dramatyzmu tej sytuacji dodaje fakt, iż był to ostatni autobus tego dnia. Na następny przyszłoby wygodnickim podróżnikom poczekać ponad 6 długich godzin! Niestety podróżnicy nie zdążyli zapoznać się z zawartością edynburskich sklepów co skazywało ich na znaczny ubytek płynów w czasie wielogodzinnej podróży.