na kogo wypadnie na tego bęc

Życie choć piękne tak kruche jest.
Wystarczy jedna chwila, by zgasić je.
Życie choć piękne tak kruche jest.
Zrozumiał ten, kto otarł się o śmierć.

  Uciekłam śmierci spod kosy. Bezczelnie się wywinełam. Już miała mnie w objęciach. Sepsa powoli rozchodziła się po organiźmie. Gorączka zbierała swoje żniwo wywołując kolejne majaki. Jeszcze tylko 2-3 godziny i będzie nasza - cieszyło się kostuchowe towarzystwo...

  Przyszedł ubrany na biało. Skalpel odbił w swej stalowo zimnej powierzchni iskierkę nadziei. Nie wykonał żadnego fałszywego ruchu. Ręka mu nie zadrżała, mimo że tylko on tak naprawdę wiedział, że kończy się jej czas. To nie była rutynowa operacja.Wiele mogło się wydarzyć. Z ostatnich wyników wyczytał, że to nie tylko walka o nerkę , to walka o życie tej niespełna 24 letniej Złośnicy.

... po 4 dniach zmniejszyli mi ilość podawanych kroplówek. Zaczęłam przyjmować proste pokarmy na przemian z 3 różnymi antybiotykami. Po 6 dniach pozwolili zrzucić nogi z łóżka i próbować wstawać. W 9 dobie wyjeli dren. Powoli zaczynałam się awanturować - pierwszy prawdziwy znak, że zdrowieję. W 12 dniu spotkałam się z nim w dyżurce. Gdy wręczał mi wypis, na jego twarzy widać było zadowolenie. Był dumny z siebie i ze mnie.Dopiero wtedy mi powiedział, że byłam w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Jego słowa do dzisiaj odbijają się echem w mojej głowie. Zmroził mnie. Wiele ta chwila zmieniła w moim postępowaniu. Odgniotła swoje piętno w mojej psychice i w sposobie w jaki postrzegam świat. Mało kto wtedy rozumiał co czułam . To dobrze. Mało kto wtedy wiedział jak się zachować. To źle.

czas żyć tak jakby dzisiejszy dzień był moim ostatnim.

śmiertelna wyliczanka trwa .... na kogo wypadnie na tego bęc ....